قرآن و احادیث

زیباترین یاد : بسم الله الرحمن الرحیم

زیباترین کلام : لا اله الا الله

زیباترین دین : اسلام

زیباترین کتاب :قرآن

زیباترین سوره : حمد

زیباترین انسان : پیامبر اسلام (ص)

زیباترین خانه : کعبه

زیبا ترین مولود :امام علی (ع)

زیباترین آواز : اذان

زیباترین شعار : صلوات بر محمد (ص) و آل محمد (ع)

زیباترین وصایا : احادیث اهلبیت (ع)

زیباترین شب :قدر

زیباترین بیابان : عرفات

زیباترین ناله : نیایش شبانه

زیباترین رحمت : باران

زیباترین خاک : تربت کربلا

زیبا ترین خلقت :انسان

زیباترین ماه :رمضان

زیباترین غروب : افطار

زیباترین سرمایه : قناعت

زیباترین انتقام : گذشت

زیباترین تفریح : کار

زیباترین روز : جمعه

زیباترین کرسی قدرت : عرش الهی

زیباترین تواضع : نماز

زیباترین لباس : احرام

زیباترین تجمع : طواف کعبه

زیباترین نعمت : سلامتی

زیباترین شکر : دوری از گناه

زیباترین دادگاه : قیامت

زیباترین مسجد : مسجد الحرام

زیباترین سنگ : حجر الاسود

زیباترین چشمه : زمزم

زیباترین حوض : کوثر

زیباترین موذن : بلال 

زیباترین باغ : بهشت

زیباترین دیدنی : طبیعت

زیباترین لطف الهی : بخشش معاصی

زیباترین سود : فرزند نیک

زیباترین مرگ : شهادت

زیباترین یار : حضرت مهدی موعود (عج)

زیباترین عهد : وفا

زیباترین قبرستان : بقیع

زیباترین ساقی : حضرت عباس (ع)

زیباترین صابر : حضرت زینب (س)

زیباترین بازگشت : به سوی خدا

امام صادق (ع) :من ضامنم برای کسی که میانه کند محتاج نگردد .

امام رضا (ع) : خرج به اندازه نصف معیشت است .

آنچه باید درباره زیارت عاشورا بدانی

زیارت پیامبران

فردی به نام عَلْقَمه می‏گوید: به امام باقر علیه‏السلام عرض کردم: «اگر قصد زیارت امام حسین علیه‏السلام را از دور یا نزدیک داشتم، چگونه زیارت کنم؟» حضرت فرمودند: «مانند کسی که سلام می‏دهد، به سوی آن حضرت روی کن و با توجه و حضور قلب به آن سوی نگاه کن و پس از گفتن اللّه‏ اکبر این‏گونه بخوان: السلام علیک یا ابا عبداللّه‏… (و متن زیارت عاشورا را به وی می‏آموزد) و پس از آن دو رکعت نماز بگزار». آن‏گاه فرمودند: «فرشتگان نیز آن حضرت را این‏گونه زیارت می‏کنند و پاداش چنین زائری بسیار بزرگ است. خداوند درجات او را بالا می‏برد و نام او را در زمره همراهان امام حسین علیه‏ السلام و شهیدان کربلا نگاشته، ثواب زیارت رسولان و پیامبران الهی را برای وی ثبت می‏کند.

وعده خدا و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)

صفوان از یاران امام ششم می‏گوید: امام صادق علیه‏السلام با اشاره به سوی قبر امام حسین علیه‏ السلام ، این زیارت ـ زیارت عاشورا ـ را خواند و پس از آن دو رکعت نماز گزارد. آن‏گاه فرمود: «هرگاه حاجت و گرفتاری‏ای داشتی، در هر جا که هستی، این زیارت و دعای پس از آن را بخوان و از خدا حاجتت را بخواه. بی‏تردید خدا و پیامبر به وعده خویش عمل می‏کنند و نیازمندی تو را برمی‏آورند».

زیارت عاشورا، حدیث قدسی

 محدّث نوری، از استادان مرحوم شیخ عباس قمی می‏گوید: «در فضل و مقام زیارت عاشورا همین بس که از سِنخ دیگر زیارت‏ها نیست که به ظاهر از انشا و املای معصومی باشد. هر چند از قلوب پاک ایشان چیزی جز آنچه از عالَم بالا به آنجا برسد، بیرون نمی‏آید، ولی این زیارت از سنخ احادیث قُدسیه است که به همین ترتیب زیارت و لعن و سلام و دعا از خدای متعالی به جبرئیل امین و از او به خاتم النبیین صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم رسیده است و به حسب تجربه، مداومت به آن در چهل روز یا کمتر، در برآوردن حاجات و رسیدن به مقاصد و دفع دشمنان بی‏نظیر است».

مداومت بر زیارت عاشورا

آیت اللّه‏ شبیری زنجانی، از مراجع تقلید می‏گوید: «یکی از چشم‏های فرزند آقای حاج سید محمد بجنوردی بر اثر عارضه‏ای نابینا شده بود و به نظر پزشکان ـ حتی پزشکان خارج از کشور ـ به علت رشد آن عارضه، چشم دیگرش نیز نابینا می‏شد. ولی آن شخص شفا یافت. یکی از بستگان وی، سیدالشهداء را در عالم رؤیا دید که به وی فرمود: «ما به جهت اینکه او به زیارت عاشورا مداومت داشت، سلامتی چشم دیگرش را از خدا گرفتیم».

تنها زیارت عاشورا

یکی از بزرگان حوزه می‏فرماید: امام جماعت مسجد محمدیه قم، جناب حجۀ‏الاسلام والمسلمین سیدحسین برقعی به من گفتند: «پس از سانحه ه‏ایی که برای من روی داد، به فراموشی شگفت‏ آوری دچار شدم؛ به گونه ‏ای که تمامی اعضای خانواده و فرزندان خویش را می‏دیدم، ولی هیچ کدام از آنها را نمی‏شناختم. تنها چیزی را که فراموش نکرده بودم، زیارت عاشورا بود که آن را از حفظ می‏خواندم».

ادای دِین

عالم متقی، مرحوم آیت اللّه‏ نجفی قوچانی (نویسنده کتاب سیاحت غرب)، در زندگی‏نامه خود می‏نویسد: «پدرم بسیار مقروض بود و بدهی‏اش پیوسته بیشتر می‏شد. من بنا گذاشتم که چهل روز زیارت عاشورا بخوانم. بدین ترتیب، هر روز دو ساعت پیش از ظهر خواندن دعا را آغاز می‏کردم و هنوز ظهر نشده بود که زیارت تمام می‏شد. پس از چهل روز، نامه‏ای از پدرم دریافت کردم که خبر مسرت‏بخش ادای دِین خودش را برای من نگاشته بود. از آن پس، دل قوی داشتم و هر حاجت مهمی که برایم پیش می‏آمد، به آستان مقدس حسینی علیه‏السلام روی می‏آوردم و با قرائت چهل بار زیارت عاشورا نیازم برآورده می‏شد».

آخرین ذکر، زیارت عاشورا

مرجع بزرگ، آیت اللّه‏ العظمی بهجت درباره زیارت عاشورا می‏گوید: «مضمون زیارت عاشورا گواه و روشن کننده عظمت آن است… در سندها آمده است که زیارت عاشورا از حدیث‏های قُدسی است. برای همین، با وجود فراوانی کارهای علمی موجود نزد علما و اساتیدمان، آنان همیشه مراقب خواندن زیارت عاشورا بودند. مرحوم آیت اللّه‏ شیخ محمدحسین اصفهانی از خداوند متعالی می‏خواست کلمات پایانی عمرش، زیارت عاشورا باشد، و پس از آن به سوی باری تعالی بشتابد. خداوند نیز دعای وی را اجابت کرد و پس از اتمام خواندن زیارت عاشورا روحش به ملکوت اعلی شتافت و قرین رحمت گردید»

همیشه با زیارت عاشورا

صاحبان بصیرت، همیشه به خواندن زیارت عاشورا توجه داشتند و آن را به دیگران نیز سفارش می‏کردند. مرحوم شیخ رجبعلی خیاط که حالات معنوی او مشهور خاص و عام است، در توسل به اهل بیت علیه‏السلام به زیارت عاشورا تأکید فراوانی داشت و می‏فرمود: «در عالم معنا به من توصیه کرده‏اند که زیارت عاشورا بخوان». وی به دیگران نیز سفارش می‏کرد: «تا زنده‏اید زیارت عاشورا را از دست ندهید».

قرآن كريم در بسياري از آيات خود تصويري از ويژگي‏هاي بهشت و اوصاف زندگي بهشتيان ارائه مي‏دهد كه مطالعه در اين آيات ـ كه در جاي‏جاي آنها خداوند موءمنان پرهيزكار را به چنين پاداشي بشارت مي‏دهد ـ علاوه بر نمودار ساختن هدف باري‏تعالي از خلقت و دوستي بيكرانش نسبت به انسان، مي‏تواند موجب انگيزه در انتخاب راهي باشد كه انسان هماره و به‏طور فطري در پي آن بوده است. هم‏چنين درك درست اين آيات مي‏تواند راهنمايي باشد كه پيش از مرگ نيز انسان را از يك زندگي بهشتي بهره‏مند نمايد. در نوشته‏اي كه هم‏اينك پيش روي خوانندگان گرامي است نام‏هاي بهشت و مراتب مختلف آن در قرآن مورد بررسي قرار گرفته و نكته‏هايي درباره اين نام‏گذاري‏ها بيان شده است.
بهشت موعود داراي مراتب و درجاتي مانند جنت نعيم، مأوا، عدن و فردوس است ولي علاوه بر مراتب، اوصاف و القابي كلي دارد كه جا دارد قبل از ورود به اين مراتب با بعضي از آن اوصاف مثل دارالسلام، دارالارث، دارالرضا، دارالمقام و فوز عظيم آشنا شويم.

در قرآن آيات بسياري بر وجود نعمت‏هاي مادي تصريح دارد كه نقطه شروع آن نعمت‏ها، صحراي محشر است كه از آنجا بهشتيان به دارالسلام كه يكي از القاب بهشت است خوانده مي‏شوند: و الله يدعوا الي دارالسلام و يهدي من يشاء الي صراط مستقيم (يونس، آيه 25). دارالسلام نمايانگر محيطي آرام و امن است كه سراسر صفا و صميميت بوده و صلح و آرامش در آن موج مي‏زند. اين رستگاران با هدايت نوري كه جلو روي آنها مي‏درخشد و مسير را براي آنها روشن مي‏كند به سوي بهشت مي‏شتابند و در همان حال بشارتِ بهشت‏هايي به آنها داده مي‏شود كه از زير درختانش نهرها جاري است يوم‏تري الموءمنين و الموءمنات يسعي نورهم بين أيديهم و بأيمانهم بشريكم اليوم جنات تجري من تحتها الانهار خالدين فيها ذلك هو الفوز العظيم: (حديد، آيه 12) و آثار بشارت كه حاكي از مسرت باطني آنهاست در چهره‏هاي آنها كاملاً نمايان است وجوه يومئذ ناعمه لسعيها راضيه (غاشيه، آيات 8و9). در مدخل بهشت، فرشتگان نگهبان با پيام ادخلوها بسلام آمنين (حجر، آيه 46) به آنها خوش‏آمد مي‏گويند و آرامشي كامل را كه نمايانگر خروج هرگونه كينه و كدورتي از سينه‏هاي آنهاست به آنها بشارت مي‏دهند و نزعنا ما في صدورهم من غل اخواناً (حجر، آيه 47). نكته لطيف اين كه كلمه نزع از معناي خاصي برخوردار است و آن اين است كه چنان از دل‏هاي آنان غل و غش و كينه و كدورت را بيرون مي‏كشيم كه گويي هرگز آلودگي و كدورتي نداشته‏اند.

«بهشت را به پرهيزگاران به ارث مي‏دهند»: تلك الجنه التي نورث من عبادنا من كان تقيّاً (مريم، آيه 63). ارث در دنيا مالي است كه بدون هيچ رنج و زحمتي به دست مي‏آيد و در مالكيت آن هيچ جاي شك و شبهه نيست ولي بهشت، ارثي است كه موءمنان در مقابل اعمال صالحي كه در دنيا انجام داده‏اند از آن بهره‏مند مي‏شوند.

بهشت، عالم تجرد و اطلاق است و براي موءمنان به مجرد درخواست باطني و مشيت دروني هرچه بخواهند موجود مي‏شود لهم ما يشآءون عند ربهم (شوري، آيه 22). در حقيقت اراده انسان در بهشت مظهر اراده الهي شده و معدومات را لباس وجود مي‏پوشاند بنابراين همه‏چيز براي او مهياست و به رضايت كامل مي‏رسد. از طرفي راه‏يافتن به بهشت، نتيجه اطاعت و رسيدن بنده به مقام عبوديت است و از آنجا كه رسيدن به مقام عبوديت هدف خداوند از خلقت انسان است، رضاي الهي را به دنبال دارد، يعني بهشت دارالرضاست چون خداوند از بنده، راضي و بنده از خداوند راضي است: رضي‏الله عنهم و رضوا عنه (مائده، آيه 119).

بهشت، دارالمقام يا دارالخلد است و اين وصف، بيانگر اين نكته است كه رستگاران بهشتي براي هميشه در آنجا مخلدند چون بهشت جايگاهي است كه كسي از آن بيرون نمي‏رود و به مكان ديگري كوچ نمي‏كند و هيچ‏گونه رنج و مشقتي به او نمي‏رسد و از همين‏روست كه بهشتيان زبان به حمد و ستايش حق مي‏گشايند و شكرگزار خداوندي مي‏شوند كه هرگونه حزني را از آنها برطرف كرده است: و قالوا الحمدالله الذي أذهب عنّا الحزن ان ربنا لغفور شكور، الذي احلّنا دارالمقامه من فضله لا يمسنا فيها نصب و لا يمسنا فيها لغوب (فاطر، آيات 35 و 34). مسئله خلود در بسياري از آيات مربوط به بهشت و جهنم آورده شده و اين سوءال را در ذهن مطرح مي‏كند كه با آن كه عمر انسان محدود است و ميزان اعمال و فعاليت انسان نيز محدود، پس انسان چگونه در بهشت مخلّد است؟ پاسخ اين است كه انسان موءمن اگر در دنيا هم مخلد بود هميشه با همين خصوصيات زندگي مي‏كرد. سوءال ديگر اين‏كه آيه تخليد حتي در نعمت، خسته‏كننده نيست؟ در پاسخ بايد گفت، عالم آخرت متنوع است و انسان بهشتي، پوياست نه ايستا زيرا دائماً در معرض تجليات گوناگون قرار دارد، از تجليات مادي به رضوان الهي صعود مي‏كند و در فضاي ربوبيت حق به تماشاي آفرينش مي‏نشيند بنابراين بهشت جايگاهِ ماندگارِ متنوع است.
نكته ديگر اين‏كه انسان بُعدي جاودانه دارد كه جز به جاودانگي قانع نمي‏شود چون انسان در ساحت جسم و نفس محدود و در ساحت روح، نامحدود است زيرا روح از عالم خلق نيست بلكه از عالم امر است. قل الروح من امر ربي (اسري، آيه 85) و عالم امر آغاز و انجام ندارد.

بهشت "فوز عظيم" است يعني جامع بين نعمت‏هاي مادي و معنوي است و مژده‏اي است به موءمنان به جهت معامله‏اي كه با خدا كرده‏اند و نشان‏دهنده اين است كه خداوند، تنها خريدار مال و جان موءمنان است: فاستبشروا ببيعكم الذي بايعتم به و ذلك هو الفوز العظيم (توبه، آيه 111).

اولين مرتبه از مراتب بهشت جنت نعيم است كه همان بهشت افعال است. پوينده راه حق در اين بهشت با نعمت‏هايي چنان وسيع روبه‏رو مي‏شود كه در تصور نمي‏گنجد: فيها تشتهيه الانفس و تلذ الاعين (زخرف، آيه 71). توضيح اين‏كه واژه نعيم هفده بار در قرآن كريم آورده شده كه همه درباره نعمت‏هاي عظيم بهشت است، غير از آيه لتسئلن يومئذٍ عن النعيم (تكاثر، آيه 8) كه همه مفسران بر اين عقيده‏اند كه منظور از نعيم در آيه مذكور، نعمت ولايت است. چون مراد از نعيم، مطلق نعمت‏هاست كه خداوند به انسان ارزاني فرموده و مسلماً نعمت ولايت اهل بيت (ع) ارزنده‏ترين مصاديق نعمت است چون با راهنمايي آنهاست كه نعمت‏ها هركدام در جاي خود به كار گرفته شده و شكر آن گزارده مي‏شود. معصومين(ع) واسطه فيض خالق به مخلوق هستند بنابراين هر انساني در برابر اين نعمت عظيم مورد سوءال قرار خواهد گرفت.

جنت مأوا مرتبه ديگري از بهشت است كه با تمام نعمت‏ها و بر كاتش نخستين وسيله پذيرايي از ميهمانان الهي است: أما الذين ءامنوا و عملوا الصالحات فلهم جنات المأوي نزلاً بما كانوا يعملون (سجده، آيه 19) زيرا كلمه نُزُل به معناي نخستين چيزي است كه با آن از مهمان پذيرايي مي‏كنند و تقدم كلمه لهم بر جنات المأوي نيز اشاره دارد به اين‏كه خداوند اين باغ‏هاي بهشت را مخصوص بهشتيان قرار داده و عاريتي نيست و احتمال زوال نعمت‏ها هرگز آرامش فكر آنها را برهم نمي‏زند.

جنات عدن از عالي‏ترين مراتب بهشت است و با توجه به معناي لغوي كلمه عدن، اين مكان، در وسط و متن بهشت قرار دارد. فرشتگان از هر دري براي تهنيت وارد شده و به جهت صبر و استقامتي كه رستگاران بهشتي از خود نشان داده‏اند سرانجامِ زيبا و نيكويي را به آنها بشارت مي‏دهند و هريك از نزديكان آنها را كه شايسته باشند با آنها وارد بهشت مي‏كنند: جنات عدن يدخلونها و من صلح من ءابائهم و أزواجهم و ذرياتهم والملائكة يدخلون عليهم من كل باب، سلام عليكم بما صبرتم فنعم عقبي‏الدار (رعد، آيات 23 و 24). آيه اشاره دارد به اين‏كه افراد صالح يك خانواده در بهشت نيز در كنار يكديگرند و از مصاحبت يكديگر لذّت مي‏برند. با توجه به اين‏كه ذكر عنوان بعضي از افراد خانواده مثل پدر، همسر و فرزند دلالت بر خصوصيتي ندارد و شامل همه افراد خانواده مي‏شود، عدم ذكر نام مادر به جهت آوردن كلمه ازواج است كه پدر و مادر هردو را شامل مي‏شود. هم‏چنان كه برادران و خواهران و عموها و دايي‏ها و اولاد آنها هم در واقع ذريه‏هاي پدران‏اند كه كلمه آبائهم شامل آنها مي‏شود.
يكي از امتيازات قرآن كريم بيان پرمحتواترين مطالب در كوتاه‏ترين كلمات است كه يكي از آن كلمات سلام است. سلام يكي از نام‏هاي خداوند و تهنيت خداوند بر پيامبران است: سلام علي نوح في‏العالمين (صافات، آيه 79) سلام علي موسي و هارون (صافات، آيه 120). سلام، تبريك الهي بر بهشتيان است، سلام، زمزمه فرشتگان است، سلام، كلام بين‏المللي تمام مسلمانان است، سلام، پيامي است كه سلامتي، احترام، دعا و امنيت را به ارمغان مي‏آورد.
نكته بسيار جالب آيه كه جمله بما صبرتم به آن اشاره دارد اين است كه در نظام الهي همه‏چيز حتي به كاربردن كلمات، بر مبناي ايمان و عمل صالح است. چنانچه سلام فرشتگان نيز به جهت صبري است كه اهل ايمان در مصيبت و معصيت و طاعت كرده‏اند.

فردوس بالاترين مراتب بهشت است. اين كلمه دوباره در قرآن كريم آورده شده و وسعت نعمت‏هاي بهشتي را نشان مي‏دهد و چنين به نظر مي‏رسد كه مقامي فوق بهشت و جهنم و ثواب و عقاب است زيرا با وجود اين‏كه تمام مراتب و درجات عالم ملكوت چه نعمت‏هاي مادي و چه نعمت‏هاي معنوي مطلق و غير مشوب به نواقص هستند ولي خداوند متعال براي بعضي از بندگان خاص خود نعمت‏هايي را مخفي نگه داشته كه از سعه افهام نفوس و ادراك اذهان خارج است چنان‏چه در روايت صحيح از رسول خدا(ص) وارد شده است كه: " خداوند فرمود: من براي بندگان صالح خود چيزهايي را مهيّا كرده‏ام كه هيچ چشمي نديده و هيچ گوشي نشنيده و بر هيچ دلي خطور نكرده است، از اين نعيم بهشتي كه من شما را آگاه كرده‏ام سخن نگوييد و دست از كنجكاوي برداريد و اگر مي‏خواهيد اجمالاً در اين ارتباط چيزي بدانيد، اين آيه را قرائت كنيد: فلا تعلم نفس ما أخفي لهم من قرّة أعين (سجده، آيه 17). (تفسير مجمع‏البيان، الشيخ ابي علي‏الفضل بن حسن‏الطبرسي طبع صيدا، ج4، ص33). اين روايت را بخاري و مسلم هر دو بيان كرده‏اند.
در سير مواهب و نعمت‏هاي بهشت به اينجا مي‏رسيم كه فردوس بهترين و برترين مراتب بهشت است و با اين‏كه طبع تحول‏طلب انسان دائماً تقاضاي دگرگوني و تنوع مي‏كند ساكنان فردوس هرگز تقاضاي نقل مكان و تحول نخواهند كرد: ان‏الذين ءامنوا و عملوا الصالحات كانت لهم جنات الفردوس نزلاً. خالدين فيها لا يبغون عنها حولاً (كهف، آيات 107 و 108).
يكي ديگر از مراتب والاي بهشت كه آيات مباركه به تصريح بيان مي‏كند غرفه‏هاي آن است. غرفه در لغت به اتاق فوقاني گويند كه بر روي اتاق‏هاي ديگر ساخته شده است و محل عالي و مرتفع از خانه و قصر است و در روايات نيز كنايه از درجه عالي در بهشت است كه به افراد خاصي عنايت مي‏شود: لكن‏الذين اتقوا ربهم لهم غرف من فوقها غرف مبنيه تجري من تحتها الانهار وعدالله لايخلف‏الله الميعاد (زمر، آيه 20). غرفه‏هاي بهشت هم از نظر جايگاه و هم از نظر پايگاه در اعلي مراتب بهشت است زيرا اهل تقوا از نظر جايگاه در عمارات بلندي كه به اطراف اشراف دارد، قرار دارند و از نظر پايگاه نيز در مقام والايي قرار دارند.

 شاهدان روز قیامت از منظر قران کریم

 

از ایات قران استفاده میشود که شاهدان اعمال در روز قیامت چند دسته هستند که به انها اشاره میشود
1.خداوند سبحان.
قران کریم میفرماید:ان الله یفصل بینهم یوم القیامه ان الله علی کل شی شهید. مسلما خدای سبحان در میان انان روز قیامت داوری میکند ( و حق را از باطل جدا میکند)خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز اگاه )است.1در ایه دیگری میفرماید:لم تکفرون بایات الله و الله شهید علی ما تعلمون.چرا به ایات خداوند کفر میورزید؟و خداوند گواه است بر اعمالی که انجام میدهید.2
2:پیامبر هر امت 

یکی دیگر از شاهدان روز قیامت در قران کریم پیامبران هر امت هستند قران کریم میفرماید:یوم نبعث فی کل امه شهیدا علیهم من انفسهم.روزی که از هر امتی گواهی از خودشان بر انها بر می انگیزیم.3

در اینجا منظور از شاهد هر امت پیامبر همان امت است چونکه شهادت در قیامت باید شهادت حقیقی باشد پس چنین شاهدی باید عالم به حقیقت ان اعمالی باشد که به انها شهادت میدهدو چنین چیزی ممکن نیست مگر اینکه حاضر و غایب برای شاهد یکسان باشد و چنین مقامی برای کسی متصور نیست مگر پیامبر ان امت.
3:پیامبر اسلام.
قران کریم میفرماید:فکیف اذا جئنا من کل امه بشهید و جئنا بک علی هولاء شهیدا" حال انها چگونه است ان روزی که از امتی شاهد و گواهی می اوریم وتورا نیز (ای پیامبر) بر انان گواه خواهیم اورد.4
4:افردای از امت اسلام
قران کریم میفرماید: وکذاک جعلناکم امه وسطا لتکونوا شهداءعلی الناس ویکون الرسول علیکم شهیدا..."... همانگونه شما را نیز امت میانه ای قرار دادیم (در حد اعتدال میان افراط وم تفریط)تا بر مردم گواه باشید و پیامبر بر شما هم گواه است.هر چند مخاطب این ایه تمام امت اسلامی است اما مراد قران بعضی از افراد این امت است.
5:اعضا و جوارج
قران کریم میفرماید:یوم تشهد علیهم السنتهم و ایدیهم و ارجلهم بما کانوا یعملون.در ان روز زبانها و دستها و پاهایشان بر ضد اعمالی که مرتکب می شدند گواهی می دهد.5

1:سوره حج ایه 17
2:.ال عمران /98
3:نحل ایه 89
4:نساء ایه 41
5:نور ایه 225

تصوير قيامت از منظر قرآن

از قرآن‌ کریم‌ استفاده‌ می‌شود که‌ بر پایی‌ جهان‌ آخرت‌، تنها به‌ زنده‌ شدن‌ مجدّد انسانها نیست‌ بلکه‌ اساساً نظام‌ این‌ جهان‌ دگرگون‌ می‌شود و جهان‌ دیگری‌ برپا می‌گردد البتّه‌ با ویژگیهای‌ دیگری‌.آنگاه‌ همة‌ انسانها از آغاز تا پایان‌ خلقت‌ با هم‌ زنده‌ می‌شوند و به‌ نتایج‌ اعمالشان‌ می‌رسند و جاودانه‌ در نعمت‌ یا عذاب‌ می‌مانند.در زمین‌، زلزله‌ عظیمی‌ پدید می‌آید(1) و آنچه‌ در اندرون‌ آن‌ است‌ بیرون‌ می‌ریزد(2) و اجزای‌ آن‌ متلاشی‌ می‌گردد(3)، و دریاها شکافه‌ می‌شوند(4)، و کوهها به‌ حرکت‌ در می‌آیند(5) و در هم‌ کوبیده‌ می‌شوند(6) و مانند تلّ شنی‌ می‌گردند(7) و سپس‌ به‌ صورت‌ پشم‌ حلّاجی‌ شده‌ در می‌آیند(8) و آنگاه‌ در فضا پراکنده‌ می‌شوند(9) و از سلسله‌ کوههای‌ سر به‌ آسمان‌ کشیده‌، جز سرابی‌ باقی‌ نمی‌ماند(10).ماه‌(11) و خورشید(12) و ستارگان‌ عظیمی‌ که‌ بعضی‌ از آنها میلیونها بار از خورشید ما بزرگتر و پرفروغتر است‌ به‌ تیرگی‌ و خاموشی‌ می‌گرایند(13)، و نظم‌ حرکت‌ آنها به‌ هم‌ می‌خورد(14)، و از جمله‌ ماه‌ و خورشید به‌ هم‌ می‌پیوندند(15) و آسمانی‌ که‌ هم‌چون‌ سقف‌ محفوظ‌ و محکمی‌ بر این‌ جهان‌، احاطه‌ کرده‌ است‌ سست‌ و متزلزل‌ می‌شود(16) و می‌شکافد و از هم‌ می‌درد(17) و طومار آن‌ درهم‌می‌پیچید(18) و اجرام‌ آسمانی‌ به‌ صورت‌ فلزّ مذابی‌ در می‌آید(19) و فضای‌ جهان‌ پر از دود و ابر می‌شود(20).در چنین‌ اوضاع‌ و احوالی‌ است‌ که‌ شیپور مرگ‌، نواخته‌ می‌شود و همة‌ موجودات‌ زنده‌ می‌میرند(21) و در جهان‌ طبیعت‌، اثری‌ از حیات‌ نمی‌ماند، و وحشت‌ و اضطراب‌ بر جانها سایه‌ می‌افکند(21) مگر کسانی‌ که‌ از حقایق‌ واسرار هستی‌، آگاهند و دلهایشان‌ غرق‌ معرفت‌ و محبت‌ الهی‌ است‌.سپس‌ جهان‌ دیگری‌ که‌ قابلیت‌ بقاء و ابدیّت‌ داشته‌ باشد، برپا می‌شود(22)، و صحنة‌ گیتی‌ با نور الهی‌ روشن‌ می‌گردد(23)، و شیپور حیات‌ به‌ صدا در می‌آید(24) و همة‌ انسانها (بلکه‌ حیوانات‌ نیز)(25) در یک‌ لحظه‌، زنده‌ می‌شوند(26)، و سراسیمه‌ و هراسان‌(27) همانند ملخها و پروانگانی‌ که‌ در هوا منتشر می‌شوند(28) با سرعت‌(29) به‌ سوی‌ محضر الهی‌ روانه‌ می‌گردند(30) و همگی‌ در صحنة‌ عظیمی‌ فراهم‌ می‌آیند(31) و غالباً می‌پندارند که‌ توقفشان‌ در عالم‌ برزخ‌ به‌ اندازة‌ یک‌ ساعت‌ یا یک‌ روز و یا چند روز بوده‌ است‌(32).
و در آن‌ عالم‌، حقایق‌ آشکار می‌شود(33) و حکومت‌ و سلطنت‌ الهی‌، ظهور تام‌ می‌یابد(34) بطوری‌ که‌ چنین‌ هیبتی‌ بر خلایق‌، سایه‌ می‌افکند که‌ هیچ‌ کس‌ را یارای‌ بلند سخن‌ گفتن‌ نیست‌(35) و هر کس‌ به‌ فکر سرنوشت‌ خویش‌ است‌ و حتی‌ فرزندان‌ از پدر و مادر و خویشان‌ از یکدیگر فرار می‌کنند و اساساً رشته‌ نسبهاوسببهامی‌گسلد(36) و در نتیجه‌ دوستیها تبدیل‌ به‌ دشمنی‌ها می‌گردد(37).آنگاه‌ دادگاه‌ عدل‌ الهی‌ تشکیل‌ می‌شود و اعمال‌ همة‌ بندگان‌، حاضر می‌گردد(38) و نامه‌های‌ اعمال‌، توزیع‌ می‌شود(39). در این‌ دادگاه‌، فرشتگان‌ و پیامبران‌ خدا به‌ عنوان‌ شهود حضور دارند(40) حتی‌ دست‌ و پا و پوست‌ بدنها گواهی‌ می‌دهد(41) و حساب‌ همة‌ مردم‌ به‌ دقت‌، رسیدگی‌ و با میزان‌ الهی‌، سنجیده‌ می‌شود(42) و براساس‌ عدل‌ و قسط‌ داوری‌ می‌گردد(43) و در این‌ هنگام‌، شفاعت‌ کسی‌ مقبول‌ نمی‌گردد(44) مگر شفاعت‌ کسی‌ که‌ از طرف‌ خدای‌ متعال‌ مأذون‌ باشند و براساس‌ معیارهای‌ مرضی‌ خدا شفاعت‌ کنند(45). سپس‌ حکم‌ الهی‌ اعلام‌ شده‌(46). نیکوکاران‌ و تبهکاران‌ از یکدیگر جدا می‌شوند(47) و مؤمنان‌، روسفید و شاد بسوی‌ بهشت‌(48)، و کافران‌ و منافقان‌ روسیاه‌ و اندهگین‌ به‌ سوی‌ دوزخ‌ روانه‌ می‌گردند(49). بطوری‌ که‌ از بهشتیان‌ درخواست‌ اندکی‌ آب‌ و خوراک‌ می‌کنند و پاسخ‌ می‌شنوند که‌ خدای‌ متعال‌ نعمتهای‌ بهشتی‌ را بر شما حرام‌ کرده‌ است‌(50) و سرانجام‌ به‌ شیطان‌ می‌گویند: این‌ تو بودی‌ که‌ موجب‌ گمراهی‌ ما شدی‌ و ما را از راه‌ صراط‌ و مستقیم‌ بدور کردی‌ و به‌ انحراف‌ و تباهی‌ کشاندی‌ و بدین‌سان‌، چاره‌ای‌ جز تن‌دادن‌ به‌ کیفر کفر و نافرمانی‌ خودشان‌ نمی‌بینند و جاودانه‌ در عذاب‌ می‌مانند.
منابع‌:

آموزش‌ عقاید؛ جلد اول‌، تألیف‌: آیت‌الله‌ مصباح‌ یزدی‌
آموزش‌ عقاید؛ جلد دوم‌، تألیف‌: آیت‌الله‌ مصباح‌ یزدی‌
آموزش‌ عقاید؛ جلد سوم‌، تألیف‌: آیت‌الله‌ مصباح‌ یزدی‌
معاد؛ تألیف‌: آیت‌ا...دستغیب‌
معاد و جهان‌ پس‌ از مرگ‌ تألیف‌ استاد محقق‌ ناصر مکارم‌ شیرازی‌
معاد تألیف‌ محسن‌ قرائتی‌
زندگی‌ جاوید یا حیات‌ اخروی‌ تألیف‌ استاد مرتضی‌ مطهری‌